In het verleden deed ik dingen omdat ik pretendeerde dat ze zo hoorden, omdat ik bang was voor het oordeel van anderen. Nu weet ik dat ik bang was voor afwijzing. Afwijzing voor wie ik ben, voor waar ik voor sta en voor waar ik in geloof. Ik realiseer me, naarmate ik ouder word, dat het MIJN leven is en ik verantwoordelijkheid moet nemen voor keuzes en wegen die IK insla. Ik wil laten zien dat ik er wél toe doe. Als dit iets is wat wenkbrauwen doet rijzen of mijn omgeving doet verbazen dan is mijn doel bereikt en heb ik het idee dat ik leef.

ZZP-er, 55